Alexanderplatz, vaak afgekort tot 'Alex' door Berlijners, was een veemarkt in de middeleeuwen en een oefenterrein voor de nabijgelegen kazerne tot halverwege de 19e eeuw. Het plein Alexanderplatz is vernoemd ter ere van Alexander I, tsaar van Rusland, na zijn bezoek aan Berlijn in 1805. Alfred Döblin gebruikte het plein in zijn roman 'Berlin Alexanderplatz' in 1929, gefilmd voor een tv-serie als portret van de bruisende stad in de jaren 1920 voordat de nazi-overname kwam. Op 4 november 1898 kwamen een miljoen mensen bijeen tegen het DDR-regime, kort voor de val van de Berlijnse muur. Het was de grootste demonstratie tegen de regering in de geschiedenis. 

Vele lagen van de geschiedenis van Berlijn liggen op het Alexanderplats, een verweving van eeuwen van sociale, politieke en architectuurgeschiedenis en het was herhaaldelijk het onderwerp van politiek debat. De transformatie van de Alexanderplatz in een modern kruispunt en winkelgebied kwam tot stand tijdens de tweede helft van de 19e eeuw met ontwikkelingen zoals de bouw van de S-Bahn (soort elektrische trein in de stad), het spoornet in 1882 en de ondergrondse spoorlijn in 1913. Het plein werd vernietigd in de oorlog en geleidelijk ontwikkeld tot voetgangersgebied in de jaren 1960. 

Veel van de bekende gebouwen, voorbeelden van pogingen van Oost-Berlijn om te concurreren met de hoogbouw in de westelijke kant, werd gebouwd in deze tijd. Voorbeelden zijn het Hotel Stadt Berlin (een 123m hoog hotel), het Haus des Lehrers (trefpunt voor pedagogen) en meer. 

Bezienswaardigheden die je vanaf dit plein kunt zien zijn de tv-toren (Fernsehturm), De Brunnen der Völkerfreundschaft (Fontein van Vriendschap tussen Volkeren), het Berliner Verlag en de bekende World Time Clock opgericht in 1969.